Analiza uticaja visokih predstavnika na Dejtonski Ustav
Ocjenjuje se da su visoki predstavnici sistematski tokom 30 godina rušili Dejtonski Ustav s ciljem da Republiku Srpsku pretvore u administrativnu jedinicu, oslabe njen ustavni kapacitet i stvore unitarni model Bosne i Hercegovine sve više pod uticajem međunarodne zajednice. U tekstu se podsjeća na osnovni princip iz Ženeve 8. septembra 1995. kada je utvrđeno: "Bosna i Hercegovina sastoji se od dva entiteta, Federacije Bosne i Hercegovine, koja je osnovana Vašingtonskim sporazumom i Republike Srpske".
Navodi se da je i Ustavni sud doprinio prihvatanju odluka visokih predstavnika kao domaće vlasti, čime je oslabljen Dejtonski Ustav. Visoki predstavnici su masovno prenosili nadležnosti entiteta, a nadležnosti su ključne za svaki federalni sistem. Kritikuju se selektivna upotreba ovlašćenja, pritisci i ucjene u radu sa domaćim strukturama.
Ukupno je donijeto 913 odluka visokih predstavnika i nelegitimnog Šmita. Najaktivniji su bili Pedi Ešdaun (409 odluka), Volfgang Petrič (237), Karlos Vestendorp (73), Kristijan Švarc-Šiling (68), Valentin Incko (70), Miroslav Lajčak (31) i nelegitimni Šmit (25). Donijete su odluke o simbolima, ustavnim intervencijama, Zakonu o graničnoj službi, Sudu BiH, imunitetu, ekonomskim zakonima, pravnoj reformi, smjenama i suspenzijama, medijima, povratku raseljenih i pitanjima ratnih zločina.
Ističe se i neustavno institucionalno učešće međunarodne zajednice kroz Savjet za implementaciju mira i niz konferencija koje su uticale na pravni poredak van okvira Ustava. Zaključak je da Republika Srpska zahtijeva poštovanje Dejtonskog aranžmana iz 1995. i da će, zbog kontinuiranog urušavanja, narod tražiti rješenje putem referenduma.
